BU SAYFAYA EMEGI GECEN SAHISLARA KATKILARINDAN DOLAYI TESEKKUR EDERIZ 
Eğitim – Öğretim – Kültür                                                       GENEL BAŞADÖN

Köyün eğitim ve kültür seviyesi çevre köylere oranla en  üst düzeydedir. Köyde ilk öğretim okulu 1954’  te  açılmış ve bu yıldan sonra okuma-yazmaya ilgi artmıştır.1980’den önce okuma-yazma oranı erkeklerde % 90 ,kadınlarda % 60 iken 1981  yılında eğitim kadrosunun  Atatürk’ün  100. Doğum yılı nedeniyle başlatmış olduğu okuma-yazma seferberliğinde bu oran erkeklerde %95’ in üzerine , kadınlarda ise % 80’ e çıkmıştır. 1989’da  köyde ortaokul açılmış, 1996’da 2. kata çıkılmıştır ve okul yeni binaya taşınmıştır.

Yeni yetişen çocukların % 100’ e varan yakını 8 yıllık eğitimi tamamlamaktadır. Lisede okuyan 15-20 arasında, 6 öğrenci lisans düzeyinde bir o kadar da ön lisans düzeyinde eğitim gören öğrenci vardır. Şu ana kadar köyden 20’ye yakın öğretmen, 1 doktor , 1 hakim , 6 hemşire , 2 avukat , 7 farklı dalda mühendis  , 6 M.Y.O. mezunu , 1 subay , 7 tanede astsubay çıkmıştır. Köyde okuma - yazmaoranı %90’ların üzerinde olmasına rağmen okuma alışkanlığı maalesef istenen seviyede değildir. Gazete, dergi ,... vs. yayınlar köye pek girememektedir. Şehire giden köylüler tarafından bazen alınmakta ve okunmaktadır. Kitap okuma alışkanlığı da sadece okuyan tabakadan ve köylülerden bazılarına özgü bir davranıştır.

Radyo , televizyon halkın %100’ünde vardır. 1970’li yılların sonunda (1980’lerin başında )köye siyah beyaz televizyon gelmiştir. 1990’dan sonra da  renkli televizyona geçiş olmuştur. Halkın şu an gündemi takibi en fazla televizyon kanalıyla olmaktadır. Ancak olayları çoğunlukla olduğu gibi kabullenme hakimdir. Araştırma, eleştirme ruhu yeterince gerçekleşememiştir.

Gelenek-Görenek ve Ananeler:

Halkın toplumca benimsenen iyi davranışlara uyumu oldukça üst seviyededir. Karşılıklı sevgi,saygı,kardeşlik, dayanışma, birlik beraberlik, birbirini koruyup gözetme, birbirinin hakkına saygı, sura gözetimi, akraba yakın dost ziyareti, yasalara karşı saygısı iyidir. Mahkemelik olaylar oldukça azdır.

Düğün,nişan, sünnet, bayram, mevlit, yağmur duası ... vb. olaylar eskiden olduğu gibi eskiye bağlı kalarak yapılmaktadır. Köyde köy içinden, akrabadan, ya da yakın köylerden kız alma veya kız verme görülmektedir. Buradan özellikle üzerinde durmak istediğimiz bir konu da köyün Süleymanhacı Köyü ile gerek sosyal hayatta gerekse ticari ve ekonomik hayatta içli dışlı olması ve her alanda birbiriyle ilişki içinde olmalarıdır. Fakat buna rağmen Süleymanhacı’lıların kendi ifadeleri içinde Ortaoba köyü  kendilerinden özellikle kültürel hayatta en az bir 25-30 yıl öndedir.

Köyde akraba evliliği oldukça yaygındır. Evlilik yaşı 1985 yılına kadar 20 yaşın altında iken 1985’ten sonra 23 yaş üzerine çıkmıştır. Boşanma oldukça az rastlanan bir olgudur. 

Evlilik Olayı:  ü önceki yıllara göre oldukça azalmıştır. Birbirini seven  gençler durumlarını ailelerine açarlar ve oğlan tarafı kızı istemeye gider. Kız tarafının da kızı vermesiyle lokum gelir, daha sonra nişan yapılır. Nişanda başta yakın akraba olmak üzere tüm köy halkı  davet edilir. Gençler 6ay-1yıl arasında nişanlı kalır(istisnalar kaideyi bozmaz) ve bu dönemde birbirlerini daha iyi tanıma olanağı bulurlar.

Düğün için her iki tarafın hazır olduğu bir dönemde tarih belirlenir. Genellikle Cumartesi ikindi kına merasimi başlar, akşam kına gecesi olur ve Pazar günü düğün gerçekleşir. Yine nişanda olduğu gibi yakın akraba başta olmak üzere tüm köy halkı düğüne davet edilir ve öğlen yemeğinden sonra kız almaya gidilir. İkindi vaktine kadar düğün merasimi biter. Düğünler düğün sahibinin arzusuna göre kimi zaman mevlitli kimi zamanda çalgı eşliğinde içkili olarak gerçekleşmektedir. Eskiden düğünlerde cirit, at koşusu ve güreş gibi müsabakalar da yapılırmış. Ancak şu anda bunları görmek mümkün değildir

Bayramlarda küçükler büyük yakın akrabalarını gezerler. Bayram günü mümkün olduğu kadar çekirdek aileden sıyrılarak ataerkil bir aile yapısı görüntülenir. Bayram namazını müteakip sülalenin en büyüğünün evinde toplanılır. Sabah yemeğinden hemen sonra bayramlaşmaya başlanır.

 

Turizm:

Köyde turizm olgusu pek gelişmemiştir. Köyün ilgi çekecek çok önemli bir yeri yoktur. Eskiden Hotamış ve Acıgöl göllerinde su varken turistler zaman zaman uğrardı ancak günümüzde bu da yoktur.

Spor:

Sportif faaliyetlerden en fazla futbol,voleybol ve avcılık ön plandadır. Gençlerin en çok ilgilendiği spor futboldur. Futbolda faaliyet olarak 1994’te kulüp kuruldu. 1 başkan, 35-40 üyesi bulunmaktadır. Üyelerin ve köylülerin desteğiyle 2. Amatör liginde mücadele veriyor.  Futbol Federasyonu Genel Kurulu’nda oy kullanan 3 yetkilisi var. Saha yapım çalışması devam etmektedir. Oyuncuları köyün kendi gençlerinden karşılanmaktadır.

Futboldan başka zaman zaman voleybol oynanmaktadır. Avcılık da bir hobi olarak köy genelinde yaygındır. Bir kış sporu olarak kışın kaz; Karadağ’da keklik ve tavşan vurulmaktadır. Yazın bıldırcın kuşunu vurma oldukça yaygındır. Bütün bu avcılık faaliyetlerinde av mevsimine dikkat edilmektedir.

Dini Inanclar:

Halkın dini inançlara karşı tutumu olumludur. İslam dininin gereklerini yapmaya çalışırlar. Köyde ibadete açık 2 camisi vardır. İkisinin de kadrolu imamı vardır. Halkın 15 yıl öncesine kadar birçok batıl inançları vardı ve çok tutucu kesim oldukça fazlaydı. Ancak son 10-15 yılda birçok totem kırılmış ve özellikle genç nesil yaptığı ibadetlerinde ve inançlarında şuurlu olarak hareket etmektedir.

Bitki Örtüsü:

Bitki örtüsüne genel olarak bakarsak İç Anadolu Bölgesinin step otsu bitkilerinden yavşan,kangal dikeni vs. görülmektedir. Aşağı Yayla Mahallesi ile Hotamış Gölü çevresinde ayrık otları ve kovalık adı verilen bitki yer almaktadır.

Halkın bahçelerde yetiştirdiği ağaçlar arasında elma, armut, kayısı , şeftali, kiraz, vişne, iğde vb. meyve ağaçları ile kavak, söğüt,çam vs. ağaçlar görülmektedir. Ayrıca sulanan alanlarda yonca ve fiy fiy yetiştirilmektedir.

Karadağ’da alçak yamaçlarda iğde, dut,dağ armudu, mazı meşesi, melengiç ağaçları, yükseklerde dağ armudu ve dağ eriği, meşe toplulukları yer almaktadır. dağ armudu, dağ eriği,  dut,melengiç gibi meyveler çevre köylüleri tarafından ortak olarak kullanılmaktadır. ( Resim)

 

Isinma sisyemleri ve yakacak ihtiyaclar:   

Köylüler ısınma sistemi olarak soba kullanmaktadır. Eskiden beri tezek vazgeçilmez bir yakıt unsurudur. Odun çok az kullanılmaktadır. Çoğunlukla köydeki öğretmenler, hayvanları olmayanlar ve ekonomik düzeyi yüksek olan insanlar odun kullanmaktadır. Bahçelerden kuruyan dallarla, yaşlanan ağaçlar da yakacak olarak kullanılmaktadır. Köyde gerek odunun gerekse kömürün kullanımı 1985 sonrasına rastlar. Kömür yakımı 1985’ten bu yana sürekli artmış ve bugün halkın %75’lik kısmının vazgeçilmez yakıtı olmuştur. Bunda İç Anadolu’nun soğuk ikliminde  kömürün uzun süre odayı sıcak tutması  büyük bir etkendir.(Resim)

                     ANASAYFA                                                    GENEL BAŞADÖN